Ποιοτικές έρευνες  που έχουν γίνει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό με πατεράδες σχετικά με το αντίστοιχο ερώτημα, συγκλίνουν στην άποψη ότι η πατρότητα αλλάζει τον άνδρα σε διάφορα επίπεδα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι αυτή η αλλαγή στη ζωή τους έφερε στην επιφάνεια πλευρές της ταυτότητάς  τους που προϋπήρχαν σε λανθάνουσα κατάσταση, και άλλοι ότι τους άλλαξαν ριζικά. Τα περισσότερα ευρήματα των συνεντεύξεων με πατεράδες, τα επιβεβαιώνει και  η κλινική πρακτική με θεραπευόμενους.

Η μετάβαση στην πατρότητα κάνει τους άνδρες πιο υπεύθυνους, τους σπρώχνει « να ησυχάσουν και να τακτοποιηθούν».  Γίνονται πιο δοτικοί προς τους άλλους και αρχίζουν να βάζουν τις ατομικές τους ανάγκες σε δεύτερη μοίρα.   Για παράδειγμα,  η σχέση τους με την εργασία αλλάζει προς δύο κατευθύνσεις: κάποιοι που ήταν πολύ προσανατολισμένοι προς την καριέρα, επιδιώκουν μια νέα ισορροπία στον χρόνο που επενδύουν στην οικογενειακή ζωή, ενώ άλλοι που είχαν  επαγγέλματα χαμηλών απολαβών, δεν διαστάζουν να πιάσουν και συμπληρωματική εργασία για να αυξήσουν τις παροχές και την οικονομική ασφάλεια της οικογένειας.

 Γίνονται πιο υπεύθυνοι προς τους άλλους  αλλά και προς τους εαυτούς τους. Έχει παρατηρηθεί ο περιορισμός επικίνδυνων συμπεριφορών  όπως επικίνδυνη οδήγηση, η  κατάχρηση ουσιών, η εμπλοκή σε καυγάδες και η μεγαλύτερη φροντίδα για την υγεία τους.

Η φροντίδα για την επόμενη γενιά αποτελεί για πολλούς άνδρες μια προσωπική πρόκληση. Τους ξαναφέρνει σε επαφή με τα γονεΪκά πρότυπα που οι ίδιοι έχουν βιώσει ως παιδιά με τους πατεράδες τους  και είτε προσπαθούν να τα επαναλάβουν στο βαθμό που τα θεωρούν θετικές επιρροές, ή να λειτουργήσουν επανορθωτικά στην αντίθετη περίπτωση.

 Οι άνδρες όταν γίνονται πατεράδες συνήθως αλλάζουν  τη σχέση με την οικογένεια καταγωγής, την ευρύτερη οικογένεια, τους φίλους και την κοινότητα. Περνούν περισσότερο χρόνο σε οικογενειακές συνευρέσεις, έχουν συχνότερη επαφή με τους δικούς τους γονείς και διατηρούν και ενισχύουν φιλίες με ομότιμους που έχουν και εκείνοι παιδιά. Παράλληλα, καλούνται να θέσουν όρια μεταξύ της νέας τους οικογένειας και των οικογενειών καταγωγής.

 Η διατήρηση σχέσεων με φίλους που δεν έχουν παιδιά αρχίζει να περιορίζεται ενώ αντίθετα αυξάνεται η παρουσία των ανδρών στην κοινότητα μέσα από δραστηριότητες των παιδιών τους. Για παράδειγμα γνωρίζονται με γονείς άλλων παιδιών και συμμετέχουν σε κοινοτικές δραστηριότητες σχετικές με τα παιδιά τους (π.χ. αθλητικές ή πολιτιστικές δραστηριότητες, σύλλογοι γονέων ,  μαθητών κ.ά.)

Τέλος, η μετάβαση στην πατρότητα επηρεάζει σημαντικά και τη συντροφική σχέση των συντρόφων. Ο χρόνος που αφιερώνει το ζευγάρι αποκλειστικά στη συντροφική σχέση μειώνεται δραματικά και σχετίζεται με την αναφερόμενη συνεχή μείωση της ικανοποίησης από τη συζυγική σχέση, αρχής γενομένης από τη γέννηση του πρώτου παιδιού έως την αποπαίδωση. Από την άλλη μεριά η ικανοποίηση των ανδρών από την οικογενειακή ζωή γενικά δεν έχει την αντίστοιχη πτωτική πορεία, ενώ η δέσμευση προς την οικογένεια αυξάνεται με την μετάβαση στην πατρότητα.

Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί ότι οι άνδρες ,δεν έχουν καθόλου εξειδανικευμένη εικόνα για τον ρόλο τους . Αναγνωρίζουν ότι στοιχίζει σε διάφορες διαστάσεις της ζωής τους. Για παράδειγμα όπως προαναφέρθηκε περιορίζεται ο χρόνος και οι δραστηριότητες με την σύντροφο, μειώνεται η ικανοποίηση από τη συζυγική σχέση γενικά και την ερωτική  ζωή του ζεύγους ειδικότερα, ο ελεύθερος χρόνος περιορίζεται δραστικά, η αύξηση των οικονομικών απαιτήσεων αυξάνει το άγχος τους. Τελικά όμως η υποκειμενική  αναλογία κόστους – οφέλους σχετίζεται με διάφορες παραμέτρους  του οικογενειακού συστήματος καθώς και με την βιογραφία κάθε άνδρα και την φάση που διανύει στην πατρότητα